W sercu spokojnego lasu mieszkał mały jeżyk Jaś. Był bardzo ciekawski i lubił odkrywać nowe miejsca w ciągu dnia, ale gdy nadchodził wieczór, zawsze szybko chował się do swojej norki. Jaś bał się ciemności. Cienie drzew wydawały mu się ogromne, a nocne odgłosy – przerażające.
Pewnego wieczoru, gdy słońce już schowało się za horyzontem, zwierzęta zgromadziły się na polanie. Coś było nie tak.
– Na niebie brakuje największej gwiazdki! – zawołała sowa Agata.
Rzeczywiście, wielka gwiazdka, która co noc rozświetlała las, zniknęła. Noc była ciemniejsza niż zwykle, a zwierzęta czuły się nieswojo.
– Co teraz zrobimy? – martwił się lisek Rudy.
– Musimy ją odnaleźć – powiedział Jaś cicho, choć serce biło mu szybko. Wiedział, że będzie musiał zmierzyć się z ciemnością, ale czuł, że musi coś zrobić.
Wyprawa Jasia
Jaś wyruszył w drogę, trzymając w łapkach małą latarenkę. Pierwszym, kogo spotkał, była wiewiórka Tosia, która skakała z gałęzi na gałąź.
– Tosiu, czy widziałaś, gdzie mogła zniknąć nasza gwiazdka? – zapytał Jaś.
– Nie widziałam, ale mogę ci pomóc – powiedziała Tosia. – Idźmy razem!
Ruszyli w głąb lasu. Ciemność wydawała się mniej straszna, gdy Tosia opowiadała zabawne historie.
Spotkanie z sową
Wkrótce dotarli do starego dębu, gdzie mieszkała sowa Agata. Agata była najmądrzejszym zwierzęciem w lesie i często pomagała innym.
– Agato, czy wiesz, gdzie może być gwiazdka? – zapytał Jaś.
– Gwiazdka ukryła się za Wielkim Drzewem na Wzgórzu Ciszy – powiedziała Agata, patrząc na Jasia swoimi wielkimi oczami. – To miejsce jest ciemne i spokojne, ale jeśli masz odwagę, znajdziesz ją.
Jaś poczuł, jak jego łapki drżą. Wzgórze Ciszy było jednym z najciemniejszych miejsc w lesie.
Droga na wzgórze
Jaś, Tosia i Agata ruszyli w drogę. Po drodze spotkali grupę świetlików, które otoczyły ich delikatnym blaskiem.
– Nie martw się, Jaś – powiedziała Tosia. – Świetliki oświetlą nam drogę.
Kiedy dotarli do Wzgórza Ciszy, Jaś zauważył, że ciemność nie jest tak straszna, jak sobie wyobrażał. Widok świetlików i blask księżyca odbijający się od liści sprawiał, że wszystko wyglądało magicznie.
Odkrycie gwiazdki
Za Wielkim Drzewem na wzgórzu leżała gwiazdka. Była większa niż Jaś sobie wyobrażał i świeciła delikatnym, ciepłym światłem.
– Dlaczego się tu ukryłaś? – zapytał Jaś.
Gwiazdka westchnęła. – Czułam się samotna na niebie. Chciałam zobaczyć las z bliska, ale teraz wiem, że moje miejsce jest tam, gdzie mogę rozświetlać noc.
Jaś, Tosia i Agata pomogli gwiazdce wrócić na niebo. Gdy tylko znalazła się na swoim miejscu, las znów rozbłysnął jasnym światłem.
Lekcja dla Jasia
Jaś spojrzał w niebo i poczuł, że coś się zmieniło.
– Nie bałem się tak bardzo, jak myślałem – powiedział do Tosi.
– Bo ciemność nie musi być straszna – dodała Agata. – Ma swój urok, a przyjaciele zawsze pomogą ci przez nią przejść.
Od tamtej nocy Jaś przestał bać się ciemności. Czasem wychodził z norki, by podziwiać gwiazdy i wsłuchiwać się w nocne odgłosy lasu. Zrozumiał, że każda ciemność może być piękna, jeśli znajdzie się w niej światło – czy to gwiazdka, czy pomocna dłoń przyjaciela.
„Bajka o jeżu do czytania” to wzruszająca i pouczająca opowieść o małym jeżyku Jasiu, który pokonuje swój strach przed ciemnością, by pomóc odnaleźć zaginioną gwiazdkę. W trakcie swojej nocnej przygody Jaś odkrywa, że noc ma swoje piękno, a lęk można przezwyciężyć dzięki wsparciu przyjaciół i własnej odwadze.
Ta „bajka o jeżu do czytania” jest doskonałym wyborem na wieczorne czytanie. Nie tylko rozwija wyobraźnię dziecka, ale także przekazuje ważną lekcję o akceptowaniu własnych emocji i odkrywaniu, że każda trudność może stać się okazją do wzrostu i nauki. Idealna na spokojne chwile przed snem!
